Damherten

De herten op de kinderboerderij zijn damherten en ze komen oorspronkelijk uit Zuid-Europa en Azië, maar alleen in Azië leven ze nu nog in het wild. De herten die je in Nederland op kinderboerderijen tegenkomt zijn over het algemeen Damherten.

Het vrouwtjeshert noem je een hinde, het jong een hertenkalf en het mannetje noemen we een (herten) bok. Deze laatste wordt één keer in de 2 jaar verwisselt om inteelt te voorkomen.

Als het gewei van een bok aan het einde van het seizoen volgroeid is dan sterft de huid eromheen af. Door langs bomen en hekwerk te schuren wordt de dode huid verwijderd. Je ziet dan losse stukken vel en bloed op het gewei. Een naar gezicht, maar er is dus niets erg aan de hand.

In mei wordt het gewei afgeworpen waarna het nieuwe gewei direct weer begint te groeien. Het gewei wordt elk jaar iets groter maar krijgt niet elk jaar nieuwe takken erbij. Het gewei van een damhert noemen we een “schoffelgewei”.

Damherten zijn lichtbruin/kastanjebruin van kleur en hebben witte stippen aan weerszijden en op de rug. Ook kunnen ze donker zijn en zelfs komen ze tegen zwart aan voor. De bronsttijd is van oktober tot november. De kalfjes worden vervolgens midden juni geboren, meestal rond vaderdag.

Als je de geboorte van een kalf wilt zien maak je daar redelijk wat kans op. Overdag gebeurt het af en toe, maar meestal kalft de hinde als het ’s avonds rustig is en het gaat schemeren. Stilte is dus erg wenselijk. De hindes verstoppen de kalfjes goed nadat ze geboren zijn. Bijvoorbeeld in kuilen, die ze zelf in het gras gemaakt hebben, of tussen de takken en boomstronken die in de wei liggen. De kalfjes blijven heel stil liggen, alleen de oortjes zie je af en toe bewegen. Je moet dus heel goed kijken, wil je een glimp van ze op kunnen vangen. Ze komen alleen even uit hun verstopplaats om bij hun moeder te drinken.

Meer over damherten vind je hier.